Κίνδυνοι και Απειλές

Οι θαλάσσιες χελώνες εξαφανίζονται. Και αν εξαφανιστούν θα ‘ναι για πάντα.

Οι κίνδυνοι που απειλούν τις θαλάσσιες χελώνες είναι φυσικοί ή ανθρωπογενείς.                 



Σημαντικότερος φυσικός κίνδυνος είναι οι αντίξοες καιρικές συνθήκες. Ο αέρας, η βροχή, το κρύο, οι φουσκοθαλασσιές και οι χαμηλές θερμοκρασίες (κάτω από 14 βαθμούς κελσίου) προκαλούν προβλήματα ακόμη και στις ενήλικες χελώνες. Η διάβρωση του εδάφους επίσης μπορεί να καταστρέψει τις παραλίες ωοτοκίας. Ακόμη διάφορα σαρκοφάγα θηλαστικά όπως κουνάβια, αλεπούδες και σκύλοι ξεσκάβουν τις φωλιές και τρώνε αυγά και χελωνάκια. Στην πορεία  τους  προς  τη  θάλασσα οι νεοσσοί κινδυνεύουν από πουλιά όπως κοράκια κορμοράνους και γλάρους. Αλλά και στη θάλασσα διατρέχουν τον κίνδυνο να φαγωθούν από μεγάλα ψάρια. 


Οι μεγαλύτεροι όμως κίνδυνοι προέρχονται από τις ανθρώπινες δραστηριότητες.
Σε αρκετές τροπικές χώρες οι θαλάσσιες χελώνες και τα αβγά τους έχουν τεράστια εμπορική αξία, είτε ως βασική πηγή πρωτεϊνών για τον άνθρωπο, είτε ως σπάνια λιχουδιά. Ακόμη και το καβούκι τους χρησιμοποιείται για την κατασκευή ακριβών αντικειμένων από «ταρταρούγα», το δέρμα τους για τσάντες και το λίπος τους στην κατασκευή καλλυντικών.
Στην πατρίδα μας δε γίνεται εμπορική εκμετάλλευση των θαλάσσιων χελωνών. Όμως αρκετές χελώνες πιάνονται τυχαία στα δίχτυα και τα παραγάδια των ψαράδων. Αυτές, αν δεν πνιγούν, το πιθανότερο είναι να θανατωθούν από τους ψαράδες, που σε πολλές περιπτώσεις τις βλέπουν ανταγωνιστικά και με προκατάληψη.
Αλλά η κυριότερη απειλή για τις χελώνες είναι η κατάληψη των περιοχών ωοτοκίας από τον άνθρωπο.   Η ανεξέλεγκτη   τουριστική εκμετάλλευση των παραλίων, οι ομπρέλες, τα ταχύπλοα, έχουν μειώσει πολύ τους διαθέσιμους βιότοπους της χελώνας σε όλο. τον κόσμο.

Για παράδειγμα το γενετικό ένστικτο που κατευθύνει τα χελωνάκια στην θάλασσα, τα οδηγεί να αναγνωρίσουν ως φωτεινότερο σημείο του ορίζοντα την θάλασσα και να κατευθυνθούν προς αυτήν. Θανάσιμο κίνδυνο για τα χελωνάκια αποτελούν τα τεχνητά φώτα που βρίσκονται κοντά στις παραλίες, τα οποία τα αποπροσανατολίζουν με συνεπακόλουθο να κατευθύνονται προς τα φώτα αυτά, αντί προς τη θάλασσα. Τα χελωνάκια αν αποτύχουν να φτάσουν στη θάλασσα γρήγορα, κινδυνεύουν να πέσουν θύμα των αλεπούδων, ενώ εάν παραμείνουν στην ξηρά μέχρι την επόμενη μέρα, θα πεθάνουν από την ζέστη.
 Επίσης, μεγάλο και απρόβλεπτο εχθρό για τις χελώνες αποτελούν  και κάποιες ατυχείς ανθρώπινες συνήθειες, που περιστρέφονται γύρω από το φαινόμενο της απόρριψης σκουπιδιών στις θάλασσες και τις παραλίες.
Οι χελώνες βλέποντας τις πλαστικές σακούλες, τις περνούν για τσούχτρες και τις καταπίνουν με αποτέλεσμα να φράζεται το πεπτικό τους σύστημα.  



Ορισμένοι ψαράδες τις σκοτώνουν, από άγνοια ή προκατάληψη. Στις χώρες της Βόρειας Αφρικής μέχρι πρόσφατα οι θαλάσσιες χελώνες πουλιόνταν στις ψαραγορές και οι άνθρωποι τις μαγείρευαν όπως το κρέας. Από το 1994 όμως απαγορεύτηκε διεθνώς η αλίευση χελωνών. Ωστόσο η συνήθεια παραμένει…